Dodano środa, Marzec 09, 2016 przez Jarek Skrzypiec in Aktualności |

Ostatnie podróże internetowe zaowocowały prawdziwymi perełkami będącymi skarbnicą wiedzy o dawnych Prusach Wschodnich, życiu codziennym zatrzymanym w zdjęciach, litografiach, prasie…

Chcielibyśmy Państwu przybliżyć niezwykłą historię tych ziem nierozerwalnie powiązanych z końmi trakeńskimi, a najlepszą zachętą do lektury niech będą słowa autora bloga Pruski Horyzont… „o kraju ciemnych lasów i kryształowych jezior”: http://pruskihoryzont.blogspot.com/

„(…) Zamierzam pisać o Prusach i ich dziejach przez pryzmat ludzi, natury, historii, tradycji i kultury a także własnych i cudzych przemyśleń i badań. ?Pruski Horyzont? jest skierowany nie tylko do ludzi zamieszkujących pruską ziemię ale także do każdej jednej osoby zainteresowanej barwną historią tej krainy. Zależy mi na promocji świadomości tego czym była i jest owa „…kraina ciemnych lasów i kryształowych jezior” w sposób jak najbardziej obiektywny. Poprzez zbiór różnorodnych publikacji chcę pomóc chętnym czy poszukującym w odpowiedzi na pytanie ?czym jest ziemia na której żyję i kim dla niej jestem?? w nakreśleniu swej tożsamości poprzez wgląd na szereg czynników stojących czasem poza ogólnie przyjętym kanonem myślenia przez niechęć, fałsz czy zwykłą ignorancję a dotykających nas nawet po dzisiejszy dzień. (…)”

Kolejny niezwykły blog poświęcony historii Prus Wschodnich – to Pruskowschodnie DŻS-y: https://prusywschodnie.wordpress.com/

„Prusy Wschodnie w dokumentach życia społecznego to przywrócenie do życia latami gromadzonych przez autora ?rupieci?, szumnie nazwanych kolekcją własną, to wyjście z szuflady ?papierzysk?, które niejednokrotnie padół ziemski opuścić miały w plastikowych foliach z notką makulatura. Dla jednych zbędne, niechciane, do okien uszczelniacze, kategoria ?B?, zniszczyć, bo i wartość użytkowa niewielka, czasem po prostu żadna. Dla innych perełki, prawdziwe cymelia, czasu świadectwa, zawieruszone przez  historii burze rodzinne pamiątki. Cezura czasowa-rozmyta, kordonów brak, terytorialna-owszem, zamknięta z hukiem wiosną 45. To również spotkania moje z szeroko pojętym krajobrazem kulturowym, tym nowym i starym, oswojonym lub nie, spuścizną odziedziczoną, miejscami zapomnianymi, z dala (chociaż nie tylko, czasami tuż za naszymi drzwiami) od głównych szlaków jeziornej ekumeny?sepulklarne wędrówki, zniszczone dwory, parkowe aleje, schody donikąd, rozebrane dworce, torowiska i semafory, wymieniać można by bez końca, bez liku ich tu, życia nie starczy. Dlatego dziękuje innym za możliwość wirtualnych, wielogodzinnych spacerów, mając jednocześnie nadzieję, że i ja wypełniam jakąś lukę, naprowadzając przybywających tu Gości na ślady osób znanych i mniej znanych, starych adresów, majaczących na kartach wypłowiałych ?papierzysk?.”

Przyjemnej lektury! (ZR)