Dodano sobota, Styczeń 05, 2013 przez Jarek Skrzypiec in Hodowlane ciekawstki |

Pod koniec 2012 roku w Stadninie Koni Sząbruk w wieku 27 lat odszedł jeden z najwybitniejszych reproduktorów w hodowli koni trakeńskich w Polsce – siwy OGAR (Aspirant ? Orgietka po Cross xx-Dogmat-Ciecieruk) urodzony 05.10.1985 roku w Stadninie Koni w Liskach.

Rodzina klaczy: Orgeola ur. 1955r. (Fatme oo ur. 1784) – T14

Linia męska: Pilger trk. ur. 1926 (Monsieur Gabriel xx ur. 1891)

Zinbredowany na ogiery: Polarstern 5x6x7x7, Ararad 5x6x7 i Hunnenkönig 3×7.

Ojciec Ogara ? kary Aspirant po Poprad? przez wiele lat zajmował boks ogiera czołowego w Stadninie Koni w Liskach. Pozostawił wiele bardzo dobrego pokrojowo potomstwa, sam nazwany był swego czasu ?koniem bez wad?. Pod koniec swojej kariery hodowlanej sprzedany został do Niemiec. Uznany przez Trakehner Verband, krył w Stadzie Ogierów Moritzburg. Do najwybitniejszych synów Aspiranta, obok Ogara, można zaliczyć m.in. następujące reproduktory: Kondor, Orbis, Pistolet, Drozos, pełni bracia Lwów i Lwowiec.

Matka Ogara ? siwa Orgietka po Cross xx ? miała niesamowity charakter, była trudną klaczą i niezwykle pamiętliwą. Po urodzeniu pierwszego źrebięcia (i jedynego w Liskach), jakim był właśnie siwy Ogar, nie chciała się zaźrebić, więc przeznaczona została do sportu. Okazała się stworzona do skoków! Jeździł na niej od samego początku Piotr Pacyński i wyszkolił ją do poziomu klasy C. Nic dziwnego, że wkrótce tak utalentowany koń został sprzedany za granicę, do Kanady. W barwach nowego właściciela, Orgietka przez kilka lat chodziła w sporcie, wygrywając m.in. konkursy klasy Grand Prix w skokach. Po zakończonej karierze sportowej przeznaczona została do hodowli. Dała m.in. jednego źrebaka z polskim ogierem Alibaba (urodzonym w Liskach).

Ogar urodził się na początku października 1985 roku, jako jedno w wielu w tym okresie źrebiąt jesiennych. Był jednym z najmniejszych odsadków rocznika 1986, mierzył ok. 127-130 cm i ważył ok. 240kg przy odsadzie. Do tego umaszczenie miał mało atrakcyjne – siwiał z maści kasztanowatej, co w efekcie dało różowo-pomarańczowy odcień. Wśród obsługi stajennej nazywany był nawet ?Orange? właśnie ze względu na swoje umaszczenie. Nic nie zapowiadało, że ten mały, niepozorny konik w kolorze pomarańczy wyrośnie na dużego, ramowego konia, a do tego zastąpi ojca i zajmie boks ogiera czołowego w macierzystej stadninie. Piotr Pacyński, Główny Hodowca w SK Liski zawsze podkreśla, że w tamtym czasie źrebięta urodzone na jesieni najlepiej się rozwijały, były silne, zdrowe, dobrze wyrośnięte, czego najlepszym przykładem był właśnie Ogar.

Ogar ukończył Zakład Treningowy w Sopocie z oceną bardzo dobrą. Z pewnością ocena ta byłaby jeszcze wyższa, miał niewątpliwy talent do skoków, jednak przypuszczalnie przeciętnie zdana próba zaprzęgowa zaważyła na końcowej ocenie. Jak wszystkie konie z tej rodziny, nie dawał się zaprzęgać i nie chciał ciągnąć.

Ogar trafił do Stada Ogierów w Kętrzynie, gdzie pozostawał w treningu u Tomasza Kleina, potem był przygotowywany do startów w zawodach dla Marka Orłosia. Przez pierwsze lata wyłączany z treningu był  tylko w okresie stanówki w macierzystej stadninie, a po skończonym sezonie rozpłodowym wracał do stada i użytkowany był w sporcie. Jak podkreśla Piotr Pacyński, Ogar nie do końca został sprawdzony, jeśli chodzi o użytkowość. Od 1992 roku przez kolejnych 5 lat nie opuszczał już Lisek. Oprócz głównej funkcji ogiera rozpłodowego, chodził pod siodłem, brał udział w zawodach regionalnych w skokach, m.in. w 1995 roku wygrał konkurs potęgi skoku na zawodach w Bartoszycach. Dosiadany był w tamtym czasie przez Zygmunta Lewińskiego.

Ogar miał bardzo dobry charakter, był  dobrze kryjącym, spokojnym ogierem, na treningach mógł chodzić pod siodłem obok klaczy. Jego potomstwo odznaczało się dużymi ramami, poprawną budową, doskonałym charakterem, przekazywał bardzo dobry ruch, natomiast z uzdolnieniami skokowymi bywało różnie. Konie po Ogarze były jezdne, chętne do treningu, szybko się uczyły, były też lepsze w pysku niż potomstwo Aspiranta. Wiele córek Ogara zostało wcielonych do stada podstawowego matek w Stadninie Koni Liski.

Kariera hodowlana:

Stadnina Koni Liski; SO Kętrzyn: 1990-1997

Stadnina Koni Kadyny: 1998-1999

Hodowla prywatna, Stadnina Koni Sząbruk: 2000-2012

Ogar zostawił ok. 150 sztuk potomstwa, w tym 29 uznanych ogierów: Absurd, Amarant, Argulus, Arszenik, Cedrus, Cyrulik, Czarczaf, Czos, Dakron, Ekwador, pełni bracia Emanuel i Emiter, pełni bracia Franco i Frez, Hajrus, Kurtis, Lex, Nippon, pełni bracia Orzeł i Otyn, pełni bracia Prestiż, Puk i Pumpers, Szereg, Tomek, Turbud Oliwer, Weimar, Wigan, Wołyń; oraz ponad 60 klaczy wpisanych do ksiąg wlkp. i sp. prowadzonych przez PZHK i ksiąg trakeńskich m.in.: Agawa, Aksa, Alfa, Anastazja, Aprila, Artemida, Chityna, Czerta, Elegia, Elipsa, Frakcja, Kanwa, Lebioda, Linka, Niedzica, Tanta, Toma, Weimutka.

Najwybitniejszy syn Ogara, to niewątpliwie siwy Cedrus ur. w 1993 od Cerkwica po Kondeusz, zinbredowany na ogiery: Dreibund 5×4, Hunnenkönig 4×5, Traum 4×4, Aquino xx 5x7x4 i Colombo 3×6. Cedrus to niewątpliwie zaprzepaszczony ogromny talent skokowy. Przez kilka lat zastępował ojca w macierzystej stadninie. Kontynuatorami linii Pilgera są m.in. uznani synowie Cedrusa ? Chleb, Dadaj i chyba najlepszy – siwy Issos (startujący z powodzeniem w skokach w konkursach na poziomie klasy C pod Andrzejem Głoskowskim).

Drugi wybitny koń i ostatni z synów Ogara użyty w Stadninie Koni Liski? gniady Czarczaf ur. w 1995 od Czapa po Arak ? o olbrzymiej sile skoku, zinbredowany na ogiery: Traum 4×6, Hunnenkönig 4×7, Aquino xx 5x7x6 i Colombo 5×6. Czarczaf, podobnie jak ojciec, ma bardzo dobry charakter, odznacza się urodą, doskonałą budową i dużymi ramami. W Liskach dał kilka bardzo dobrych, urodziwych klaczy, m.in. Pralina ? czempionka KWZH Poznań 2010. W hodowli prywatnej dał ogiera Ambrozjo J ? I m. ZT Starogard Gdański 2011 i finalista MPMK w WKKW 2012.

Ostatnie lata Ogar spędził w Stadninie Koni Sząbruk (woj. warmińsko-mazurskie) pod czujną i troskliwą opieką Moniki Machlowicz-Wojsiat i Krzysztofa Wojsiat.

Przeżył wspaniałych 27 lat, zostawił po sobie wiele doskonałych koni, jego krew płynie w większości koni pochodzenia trakeńskiego urodzonych w Polsce.

Ze smutkiem żegnamy wielkiego reproduktora, niech szczęśliwie i wesoło galopuje po ?wiecznie zielonych pastwiskach?….

Tekst: Lidia Chomentowska

Szczególne podziękowania dla p. Piotra Pacyńskiego za informacje pomocne w napisaniu powyższego wspomnienia:)